مرجع تصمیم گیری در مورد تبدیل شرکت

تبدیل شرکت های تجاری به یکدیگر

در قانون تجارت شرکت های تجاری دارای انواع مختلفی می باشد که هرکدام دارای ویژگی های خاص خود هستند و موضوع فعالیتی متفاوت با یکدیگر دارند. از بارزترین شرکت ها با شرایط و ویژگی های متفاوت می توان به شرکت های تضامنی و نسبی در مقایسه با شرکت های سهامی و با مسئولیت محدود اشاره کرد.

افرادی که تصمیم به تشکیل یک شرکت می گیرند معمولا بر اساس شرایط و موضوع فعالیت اقدام می کنند بعد از گذشت چند ماه امکان بروز اشتباه در این شرکت ها مشخص می شود حتی ممکن است بعد از طی مدت زمان مشخصی از حیات شرکت، موسسین تصمیم به تغییر نوع شرکت مورد نظر کنند.

یکی از راه های تغییر در شرکت منحل کردن کامل آن و تشکیل شرکتی جدید است. اما در این بین راه دومی نیز وجود دارد که بدون منحل کردن شرکت قبلی و فقط با تغییر نوع شرکت به انواع دیگر شرکت های تجاری این کار کاملا قانونی انجام خواهد شد.

راه کار دوم بیشتر مورد پسند و درخواست موسسین شرکت ها واقع خواهد شد دلیل این کار نیز داشتن اعتبار و شهرت شرکت در طول حیات خود است که با این راه دیگر به شهرت آن لطمه ای وارد نمی شود.

انواع تبدیل شرکت ها به یکدیگر

تبدیل شرکت ها به یکدیگر به سه صورت امکان پذیر است. این سه حالت تبدیل شامل 1.اجباری 2.نیمه اجباری 3.اختیاری می باشد که در ادامه به انواع آن ها اشاره خواهیم کرد. در ادامه این مقاله همرا با ما باشید .

تبدیل اجباری شرکت های تجاری به چه نحوی است ؟

در ماده 1347 قوانین تجارت ، ایجاد تبدیل اجباری شرکت ها مختص شرکت های سهامی می باشد که در ماده 284 به آن اشاره شده است.

شرکت های سهامی باتصویب لایحه 1347 که در قوانین تجارت ذکر شده و به ثبت رسیده اند در زمان تصویب لایحه اشاره شده و در صورت تغییر در بعضی از احکام شرکت و قوانین تجارت شرکت های سهامی و در صورت تبدیل شرکت به سهامی خاص و عام موظف شده اند که در زمانی 4 ساله از زمان اجرای این لایحه نوع سهامی خاص یا عام بودن خود را مشخص کنند و یا در صورت لزوم به انواع دیگر شرکت ها تبدیل شوند در صورت انجام ندادن این مورد شرکت مورد نظر منحل خواهد شد.

با در نظر گرفتن مدت انقای 4ساله شرکت ها براساس ماده 284 امروزه تبدیل شرکت برای تبدیل شرکت های سهامی استفاده می شود .

تبدیل نیمه اجباری چگونه انجام پذیر است ؟

در زمانی که سرمایه شرکت های سهامی خاص و عام از میزان مقرر در زمان تاسیس آن که ممکن است 5میلیون ریال و یا 1میلیون ریال باشد کمتر شود باید در طی1 سال افزایش سرمایه و سهام در شرکت انجام پذیرد در غیر این صورت به انواع دیگر شرکت های تجاری ذکر شده در قوانین تجارت تبدیل می شود ( بنا به نظر سهامداران شرکت).

در صورت عدم اقدام از سوی سهامداران و ذی نفعان در شرکت می توانند با ارائه دادخواست مبنی بر انحلال شرکت اقدام کنند .

با در نظر گرفتن نوع تبدیل اجباری و نیمه اجباری این مورد مشخص می شود که در اجباری باید در هرشرایطی شرکت تبدیل شود و آن را به نوع دیگر شرکت ها تبدیل کرد.

این در صورتی است که در نوع نیمه اجباری تبدیل شرکت ها این قوانین تا حدودی کم رنگ تر است چون در این صورت می توانند در صورت عدم تمای به تبدیل شرکت با افزایش سرمایه شرکت از تبدیل آن جلوگیری کنند.

در نوع نیمه اجباری هم چنین می توان در صورت عدم افزایش سرمایه و تبدیل، شرکت را منحل کرد به همین دلیل به آن نیمه اجباری می گویند. 

تبدیل اختیاری شرکت چطور انجام پذیر است ؟

در نوع تبدیل اختیاری شرکت ها باید شرکت و مراجع ذی صلاح برای تبدیل و یا انحلال آن به صورت کاملاً اختیاری تصمیم می گیرند.

این افراد هم چنین می توانند نوع شرکت را تغییر دهند بدون اینکه از طرف قانون گذار اجباری در این خصوص باشد.

در این شرکتها مدیران و موسسین شرکت باید دلایل قانع کننده ای را به مراجع قانونی ارائه دهند که برای شور و کارشناسی بر روی دلایل بحث شود تا در صورت تایید شرایط تبدیل شرکت انجام گیرد . 

مرجع تصمیم گیری در مورد تبدیل شرکت کدام ارگان است ؟

لایحه اصلاحی قسمتی از قانون تجارت ۱۳۴۷ در ماده ۲۷۸، تصمیم گیری در مورد تبدیل شرکت سهامی خاص به ثبت شرکت سهامی عام را در اختیار مجمع عمومی فوق العاده قرار داده است که تصمیمات مزبور با اکثریت دو سوم آراء حاضر در جلسه رسمی معتبر می باشد (ماده ۸۵ ل. 1. ق. ت) که البته شرایط رسمی بودن جلسات مجمع در نوبتهای اول و دوم به شرح ماده ۸۴ ل. 1. ق. ت خواهد بود.
با توجه به ماده ۱۸۹ ق. ت، نحوه تصمیم گیری در مورد تبدیل شرکت های نسبی مانند شرکتهای تضامنی به اتفاق آراء شرکا خواهد بود.

اما در مورد بقیه شرکتهای تجاری که به صراحت در مقررات قانونی از تبدیل و نحوه تصمیم گیری بحث نشده است به نظر می رسد در موارد مختلف باید قائل به فرق شد.

بدین معنی که اگر تبدیل ثبت شرکت ها موجب افزایش تعهدات شرکا گردد باید با توافق همه شرکا انجام گیرد ولی اگر تبدیل شرکت تأثیری در تعهدات شرکا نداشته یا موجب کاهش آنها باشد در این صورت باید مانند تصمیم گیری در مورد تغییر اساسنامه عمل شود.

برای نمونه اگر شرکت با مسئولیت محدود بخواهد به شرکت سهامی خاص یا حتی عام تبدیل شود می توان آن را یکی از مصادیق تغییرات اساسنامه ای در نظر گرفته و مطابق ماده ۱۱۱ تصمیم گیری در این گونه موارد باید با اکثریت عددی شرکا که لااقل سه چهارم سرمایه را دارا باشند بعمل آید.

 اگر شرکت با مسئولیت محدود بخواهد به شرکت تضامنی یا نسبی تبدیل شود از آنجا که این امر مستلزم افزایش تعهدات شرکا در مقابل اشخاص ثالث می باشد، این تبدیل باید با موافقت همه شرکای شرکت انجام گیرد. زیرا بموجب ماده ۱۱۲ ق. ت در هیچ موردی اکثریت شرکا نمی تواند شریکی را مجبور به ازدیاد سهم الشرکه خود کند.
البته یکی از حقوقدانان تبدیل شرکت تجاری را در صورت سکوت قانون و قرارداد شرکت تجاری منوط به حصول اتفاق آراء دانسته اند.